We zijn afhankelijk van woorden. We stellen een enorm vertrouwen in woorden, dat ze betekenen en klinken zoals bedoeld, om in deze wereld te kunnen leven. We “vertrouwen” woorden met woorden als “vertrouwen” (Trust van het 12e-eeuwse Latijnse trausti = “een goedgekeurde overeenkomst, daad, eed of alliantie als een onderwerp van de kerk”). De beweerde oorsprong uit het Oudnoors is opzettelijk misleidend.

Is dit wat u bedoelt als u het woord “vertrouwen” gebruikt, schrijft en uitspreekt? Hebt u ingestemd met een eed of alliantie als een onderwerp van de Romeinse cultus op de Vaticaanse heuvel? Misschien heb je, misschien heb je niet. Maar de meeste mensen zouden nooit hebben gehoord van deze oorspronkelijke en primaire betekenis, de werkelijk bedoelde betekenis van het geconstrueerde woord.

Waarom is de eerste betekenis van een woord eigenlijk belangrijk? Ons wordt geleerd dat woorden pinnen zijn waaraan ideeën worden vastgemaakt, slechts hulpmiddelen om betekenis over te brengen, en niet echt een “grote en mystieke kracht” hebben. Toch is deze opzettelijk verwarde leer in directe tegenspraak met de aard van woorden en hun vocale uitspraak door de geschiedenis heen. Woorden zijn kracht, speciale woorden hebben speciale kracht.

Het oude geloof in woorden met “magische” kracht

Zo dachten de Egyptenaren, de Sumeriërs, de Feniciërs, de Grieken, de Romeinen en alle oude beschavingen die nieuwe vormen van schrift creëerden, betekenis te hechten aan de rangschikking van symbolen, inclusief betekenisvol geluid.

Vanaf het allereerste begin van de beschaving zelf waren woorden zelf magisch, en de ware betekenis van een woord en zijn oorsprong kennen, was om echte macht in je greep te houden.

De oorsprong van woorden en macht

Het is één ding om de prioriteit van de geschiedenis te vergeten dat de ware betekenis van een woord macht is, het is iets heel anders om te vergeten dat alle taal, alle taal die door mannen en vrouwen is gecreëerd, één enkel punt van oorsprong heeft, een architect.
Toevallig zijn er specifieke punten en individuen in de geschiedenis die uitblonken in het creëren van nieuwe woorden en betekenissen met daarna lange gebruiksperioden of uiteindelijk verval.

Waarom is de ware oorspronkelijke betekenis van zoveel woorden verborgen?

Dus hoe komt het dat de oorspronkelijke betekenis van “vertrouwen” verborgen is? Hoe komt het dat de oorspronkelijke betekenis van zoveel woorden die we als vanzelfsprekend beschouwen – bijvoorbeeld begrijpen dat de betekenis “onder het gezag van de kerk (Romeinse cultus) staat” ook opzettelijk verborgen is?

Het antwoord is eenvoudig: “zij” willen niet dat u de ware aard en betekenis kent van de woorden die u elke dag gebruikt, zonder zich ooit af te vragen wat u eigenlijk zegt onder “hun” systeem van “persoon”, tot “claim”, tot “storting” tot zelfs het woord “wet” zelf.

De catch-22 van het moderne recht en de betekenis van sleutelwoorden

Een klassieker van de reden waarom dit systeem van opzettelijk verbergen van betekenis bestaat, is met betrekking tot de praktische werking van lokaal, nationaal en internationaal recht.

Veel slimme mensen die rechten hebben gestudeerd, identificeren al snel sleutelwoorden die een belangrijke macht hebben binnen het rechtssysteem – REGINA dat “The Crown” betekent, is zo’n voorbeeld. Maar tenzij een persoon aan het Hof kan aantonen dat hij de gebruikte juridische termen begrijpt en voorrang heeft, heeft kennis van de belangrijkste juridische termen en oude juridische uitdrukkingen weinig zin.

Maar wanneer een individu in staat is om een echt begrip van woorden binnen een rechtbank aan te tonen, dan is het mogelijk om de macht vrijwel onmiddellijk tot op zekere hoogte in uw voordeel te verschuiven.