Uit liefde voor de waarheid en uit verlangen om haar te verhelderen, is de eerwaarde priester Martin Luther (1483- 1546), meester in de kunsten en de heilige theologie, en gewoon docent daaraan in Wittenberg, van plan de volgende uitspraken te verdedigen en er op die plaats over te redetwisten. Daarom vraagt hij dat degenen die niet aanwezig kunnen zijn en mondeling met hem kunnen discussiëren, dit in hun afwezigheid per brief zullen doen. In de naam van onze Heer Jezus Christus.
Toen onze Heer en Meester Jezus Christus zei: “Bekeert u” (Mt 4,17), heeft Hij gewild dat het hele leven van de gelovigen er een zou zijn van berouw.
Dit woord kan niet worden opgevat als een verwijzing naar het sacrament van de boete, dat wil zeggen de biecht en de voldoening, als beheerd door de geestelijkheid.
Toch betekent het niet alleen innerlijk berouw; Zulk een innerlijk berouw is waardeloos, tenzij het verschillende uiterlijke versterving van het vlees.
De straf voor de zonde blijft even lang bestaan als de haat tegen het eigen ik (d.w.z. het ware innerlijke berouw), namelijk tot onze intrede in de wereld. Koninkrijk der Hemelen.
De paus verlangt geen van beide noch in staat om boetes af te geven, behalve die opgelegd door zijn eigen autoriteit of die van de canons.
De paus kan geen enkele schuld kwijtschelden, behalve door te verklaren en te tonen dat deze door God is kwijtgescholden; of, om zeker te zijn, door kwijtschelding van schuld in zaken die aan zijn oordeel zijn voorbehouden. Indien zijn recht op kwijtschelding in deze gevallen buiten beschouwing wordt gelaten, zou de schuld zeker niet vergeven worden.
God vergeeft niemand schuld, tenzij Hij hem tegelijkertijd in alle dingen vernedert en hem onderdanig maakt aan de Plaatsvervanger, de priester.
De boetecanons worden alleen opgelegd aan de levenden, en volgens de canons zelf mag er niets worden opgelegd gedaan aan de stervenden.
Daarom is de Heilige Geest door de paus ons goedgezind, in zoverre dat de paus in zijn decreten altijd een uitzondering maakt op het artikel van de dood en van noodzaak.
Die priesters handelen onwetend en goddeloos die, in het geval van de stervenden, canonieke straffen reserveren voor het vagevuur.
Dat onkruid van het veranderen van de canonieke straf in de straf van het vagevuur werd klaarblijkelijk gezaaid terwijl de bisschoppen sliepen (Mt 13:25).
In vroegere tijden werden canonieke straffen opgelegd, niet na, maar vóór de absolutie, als tests van echt berouw.
De stervenden zijn door de dood bevrijd van alle straffen, zijn al dood voor zover de canonieke wetten betreft, en hebben recht op om van hen bevrijd te worden.
Onvolmaakte vroomheid of liefde van de zijde van de stervende brengt noodzakelijkerwijs grote vrees met zich mee; En hoe kleiner de liefde, hoe groter de groter de angst.
Deze vrees of afschuw is op zichzelf voldoende, om nog maar te zwijgen van andere dingen, om de straf van het vagevuur te vormen, omdat het zeer dicht bij de verschrikking van wanhoop.
De hel, het vagevuur en de hemel lijken hetzelfde te verschillen als wanhoop, angst en zekerheid van redding.
Het lijkt erop dat voor de zielen in het vagevuur de angst noodzakelijkerwijs zou moeten afnemen en de liefde zou moeten toenemen.
Bovendien lijkt het niet bewezen, noch door de rede, noch door de Schrift, dat zielen in het vagevuur zich buiten de staat van verdienste, dat wil zeggen, niet in staat om in liefde te groeien.
Het lijkt ook niet bewezen dat zielen in het vagevuur, althans niet allemaal, zeker en verzekerd zijn van hun eigen redding. ook al zijn we daar zelf helemaal zeker van.
Daarom bedoelt de paus, wanneer hij de woorden “volledige kwijtschelding van alle straffen” gebruikt, niet eigenlijk “alle straffen” maar alleen die door hemzelf opgelegd.
Zo vergissen die aflaatpredikers zich die zeggen dat een mens van elke straf wordt vrijgesproken en door de paus wordt gered. Aflaten.
In feite geeft de paus aan zielen in het vagevuur geen straf die zij volgens het canonieke recht zouden moeten krijgen betaald in dit leven.
Als kwijtschelding van alle straffen aan wie dan ook zou kunnen worden verleend, zou het zeker alleen worden verleend aan de meest perfect, dat wil zeggen, voor zeer weinigen.
Om deze reden worden de meeste mensen noodzakelijkerwijs misleid door die willekeurige en hoogdravende belofte van bevrijding van straf.
De macht die de paus in het algemeen over het vagevuur heeft, komt overeen met de macht die elke bisschop of pastoor in een in zijn eigen bisdom en parochie.
De paus doet het heel goed als hij vergeving verleent aan zielen in het vagevuur, niet door de macht van de sleutels, wat hij niet doet hebben, maar bij wijze van voorspraak voor hen.
Ze prediken alleen menselijke doctrines die zeggen dat zodra het geld in de geldkist rinkelt, de ziel eruit vliegt vagevuur.
Het is zeker dat wanneer geld in de geldkist rinkelt, hebzucht en hebzucht kunnen worden vergroot; Maar toen de kerk voorbede, ligt het resultaat alleen in de handen van God.
Wie weet of alle zielen in het vagevuur verlost willen worden, want we hebben uitzonderingen in St. Severinus en St. Paschalis, zoals verteld in een legende.
Niemand is zeker van de integriteit van zijn eigen berouw, laat staan van het feit dat hij volledige kwijtschelding heeft ontvangen.
De man die werkelijk aflaten koopt, is even zeldzaam als hij die werkelijk berouwvol is; Inderdaad, hij is buitengewoon zeldzaam.
Degenen die geloven dat ze zeker kunnen zijn van hun redding omdat ze aflaatbrieven hebben, zullen eeuwig zijn verdoemd, samen met hun leraren.
De mensen moeten vooral op hun hoede zijn voor degenen die zeggen dat de vergeving van de paus die onschatbare gave van God is, waardoor De mens is met Hem verzoend.
Want de genaden van de aflaten hebben alleen betrekking op de straffen van de sacramentele voldoening die door de mens zijn ingesteld.
Zij die leren dat berouw niet nodig is van de kant van degenen die van plan zijn zielen uit het vagevuur te kopen of te kopen Confessionele privileges prediken onchristelijke leerstellingen.
Elke werkelijk berouwvolle christen heeft recht op volledige kwijtschelding van straf en schuld, zelfs zonder aflaatbrieven.
Elke ware christen, levend of dood, heeft deel aan alle zegeningen van Christus en de kerk; En dit wordt hem gegund bij God, zelfs zonder aflaatbrieven.
Niettemin mogen de pauselijke vergeving en zegen geenszins worden veronachtzaamd, want zij zijn, zoals ik heb gezegd (stelling 6), de Proclamatie van de goddelijke vergeving.
Het is zelfs voor de meest geleerde theologen erg moeilijk om tegelijkertijd de milddadigheid aan het volk aan te bevelen van aflaten en de noodzaak van echt berouw.
Een christen die werkelijk berouwvol is, zoekt en houdt ervan om boetes voor zijn zonden te betalen; De overvloed van aflaten ontspant echter straft en zorgt ervoor dat mensen hen haten – het geeft tenminste aanleiding om hen te haten.
Pauselijke aflaten moeten met de nodige voorzichtigheid worden gepredikt, opdat mensen niet ten onrechte denken dat ze te verkiezen zijn boven andere goede dingen werken van liefde.
Christenen moet worden geleerd dat het niet de bedoeling van de paus is om het kopen van aflaten op enigerlei wijze te vergelijken met werken van barmhartigheid.
Christenen moeten worden geleerd dat hij die aan de armen geeft of aan de behoeftigen leent, een betere daad verricht dan hij die koopt Aflaten.
Omdat de liefde groeit door werken van liefde, wordt de mens daardoor beter. De mens wordt echter niet beter door middelen van aflaten, maar is slechts vrijgesteld van sancties.
Christenen moeten worden geleerd dat hij die een behoeftige ziet en hem voorbijgaat, maar zijn geld geeft voor aflaten, dat ook doet geen pauselijke aflaten kopen, maar Gods toorn.
Christenen moeten worden geleerd dat zij, tenzij zij meer hebben dan zij nodig hebben, genoeg moeten reserveren voor de behoeften van hun gezin en verspil het geenszins aan aflaten.
Christenen moet worden geleerd dat het kopen van aflaten een kwestie van vrije keuze is, niet bevolen.
De christenen moeten leren dat de paus, wanneer hij aflaten verleent, hun vroom gebed meer dan nodig heeft en dus verlangt. hun geld.
Christenen moet worden geleerd dat pauselijke aflaten alleen nuttig zijn als ze er niet op vertrouwen, maar zeer schadelijk als ze er niet op vertrouwen, maar zeer schadelijk zijn als ze ze verliezen hun vrees voor God vanwege hen.
Christenen moeten worden geleerd dat als de paus de afpersingen van de aflaatpredikers kende, hij liever zou hebben dat de De basiliek van St. Peter werd in de as gelegd en vervolgens opgebouwd met de huid, het vlees en de beenderen van zijn schapen.
Christenen moeten worden geleerd dat de paus van zijn eigen geld zou en zou willen geven, ook al moest hij het geld verkopen. basiliek van St. Peter, aan velen van degenen van wie bepaalde venters van aflaten geld vleien.
Het is tevergeefs om te vertrouwen op verlossing door aflaatbrieven, ook al zou de aflaatcommissaris, of zelfs de paus, dat doen Bied zijn ziel als onderpand aan.
Zij zijn de vijanden van Christus en de paus, die de prediking van het Woord van God in sommige kerken geheel verbieden opdat er in anderen aflaten gepredikt mogen worden.
Het Woord van God wordt schade berokkend wanneer in dezelfde preek evenveel of meer tijd wordt besteed aan aflaten dan aan het Woord.
Het is zeker het gevoel van de paus dat als aflaten, die een zeer onbeduidende zaak zijn, worden gevierd met één bel, één processie, en één ceremonie, dan moet het Evangelie, dat het allergrootste is, worden gepredikt met honderd klokken, Honderd processies, honderd ceremoniën.
De ware schatten van de kerk, waaruit de paus aflaten uitdeelt, zijn niet voldoende besproken of bekend onder het volk van Christus.
Dat aflaten geen tijdelijke schatten zijn, is zeker duidelijk, want veel verkopers van aflaten delen ze niet vrijelijk uit, maar Verzamel ze alleen.
Het zijn ook niet de verdiensten van Christus en de heiligen, want ook zonder de paus werken deze altijd genade voor de innerlijke. de mens, en het kruis, de dood en de hel voor de uiterlijke mens.
St. Laurentius zei dat de armen van de kerk de schatten van de kerk waren, maar hij sprak volgens het gebruik van de kerk het woord in zijn eigen tijd.
Zonder er iets over na te denken, zeggen wij dat de sleutels van de kerk, gegeven door de verdiensten van Christus, die schat zijn.
Want het is duidelijk dat de macht van de paus op zichzelf voldoende is voor de kwijtschelding van straffen en zaken die door hemzelf zijn voorbehouden.
De ware schat van de kerk is het allerheiligste evangelie van de heerlijkheid en genade van God.
Maar deze schat is natuurlijk zeer verfoeilijk, want het maakt dat de eersten de laatsten zijn (Mt. 20:16).
Aan de andere kant is de schat van aflaten natuurlijk zeer aanvaardbaar, want het maakt dat de laatsten de eersten zijn.
Daarom zijn de schatten van het evangelie netten waarmee men vroeger naar rijke mensen viste.
De schatten van aflaten zijn netten waarmee men nu vist naar de rijkdom van de mensen.
De aflaten die de demagogen als de grootste genaden bejubelen, worden in werkelijkheid slechts in zoverre als zodanig opgevat. ze bevorderen winst.
Het zijn echter in werkelijkheid de meest onbeduidende genaden in vergelijking met de genade van God en de vroomheid van de godsvrucht. kruis.
Bisschoppen en pastoors zijn verplicht de commissarissen van de pauselijke aflaten met alle eerbied te aanvaarden.
Maar ze zijn veel meer verplicht om hun ogen en oren in te spannen om te voorkomen dat deze mannen hun eigen dromen prediken in plaats van wat ze doen. paus heeft opdracht gegeven.
Laat hij die tegen de waarheid spreekt over pauselijke aflaten vervloekt en vervloekt zijn.
Maar wie zich hoedt voor de begeerte en losbandigheid van de aflaatpredikers, worde gezegend.
Net zoals de paus terecht tekeer gaat tegen degenen die op welke manier dan ook schade berokkenen aan de verkoop van aflaten.
Veel meer is hij van plan te donderen tegen degenen die aflaten gebruiken als voorwendsel om schade toe te brengen aan de heilige liefde en de heilige liefde. waarheid.
Om pauselijke aflaten zo groot te achten dat ze een man konden vrijspreken, zelfs als hij het onmogelijke had gedaan en geschonden de moeder van God is waanzin.
Wij zeggen integendeel dat pauselijke aflaten de geringste dagelijkse zonde niet kunnen wegnemen voor zover het schuld betreft.
Te zeggen dat zelfs de heilige Petrus, als hij nu paus was, geen grotere genaden zou kunnen schenken, is godslastering tegen de heilige Petrus en de paus.
Wij zeggen integendeel dat zelfs de huidige paus, of welke paus dan ook, grotere genaden tot zijn beschikking heeft, dat wil zeggen: het Evangelie, geestelijke krachten, gaven van genezing, enz., zoals het geschreven staat. (1 Kor 12[:28])
Om te zeggen dat het kruis versierd met het pauselijke wapenschild en opgericht door de aflaatpredikers evenveel waard is als het kruis van Christus is godslastering.
De bisschoppen, pastoors en theologen die toestaan dat zulk gepraat onder het volk wordt verspreid, zullen zich hiervoor moeten verantwoorden.
Deze ongebreidelde prediking van aflaten maakt het zelfs voor geleerde mensen moeilijk om de eerbied te redden die de paus van laster of van de sluwe vragen van de leken.
Zoals: ”Waarom maakt de paus het vagevuur niet leeg omwille van de heilige liefde en de bittere nood van de zielen die er zijn? als hij een oneindig aantal zielen verlost ter wille van ellendig geld om een kerk mee te bouwen?” De eerste De rede zou zeer rechtvaardig zijn; Dat laatste is hoogst triviaal.
Nogmaals: “Waarom worden begrafenis- en jubileummissen voor de doden voortgezet en waarom keert hij niet terug of staat hij niet toe dat de intrekking van de begiftigingen die voor hen zijn gegrondvest, omdat het verkeerd is om voor de verlosten te bidden?”
Nogmaals: “Wat is deze nieuwe vroomheid van God en de paus dat ze tegen een vergoeding van geld een man toestaan die goddeloos is en hun vijand om de vrome ziel van een vriend van God uit het vagevuur te kopen en niet eerder gebruik te maken van de noodzaak daarvan Vrome en geliefde ziel, bevrijd het ter wille van de zuivere liefde?”
En verder: “Waarom zijn de boetecanons, die al lang geleden zijn afgeschaft en in feite en door onbruik dood zijn, nu bevredigd? door het verlenen van aflaten alsof ze nog leefden en van kracht waren?”
En verder: “Waarom bouwt de paus, wiens rijkdom vandaag de dag groter is dan de rijkdom van de rijkste Crassus, deze niet? basiliek van St. Pieter met zijn eigen geld in plaats van met het geld van arme gelovigen?”
Nogmaals: “Wat geeft de paus kwijt of verleent hij aan degenen die door volmaakt berouw al recht hebben op volledige kwijtschelding en zegeningen?”
Nogmaals: “Wat zou een grotere zegen voor de kerk kunnen zijn dan wanneer de paus deze kwijtscheldingen en zegeningen zou schenken op elke gelovige honderd keer per dag, zoals hij nu maar één keer doet?”
“Aangezien de paus de redding van zielen zoekt in plaats van geld door zijn aflaten, waarom schort hij dan de aflaten op en gratie die eerder is verleend als ze even effectief zijn?”
Deze zeer scherpe argumenten van de leken alleen met geweld te onderdrukken, en ze niet op te lossen door redenen te geven, is ontmaskeren de kerk en de paus tot de spot van hun vijanden en om christenen ongelukkig te maken.
Als dus de aflaten werden gepredikt volgens de geest en de bedoeling van de paus, dan zouden al deze twijfels gemakkelijk op te lossen. Sterker nog, ze zouden niet bestaan.
Weg dus met al die profeten die tegen het volk van Christus zeggen: “Vrede, vrede”, en er is geen vrede! (Jer 6:14)
Gezegend zijn al die profeten die tegen het volk van Christus zeggen: “Kruis, kruis”, en er is geen kruis!
Christenen moeten worden aangespoord om ijverig te zijn in het volgen van Christus, hun Hoofd, door straffen, dood en hel heen.
En wees er dus zeker van dat u de hemel zult binnengaan door vele verdrukkingen in plaats van door de valse zekerheid van vrede (Handelingen 14:22).
Bron: 95 Theses
